Op reis met mijzelf. Persoonlijke ontwikkeling.

Voor dat mijn leven op zijn kop werd gezet.

Samen gevat.

Persoonlijk ben ik altijd bezig geweest met milieu, hoe gezonder eten, sporten, innerlijke ontwikkeling en ga zo maar door. Maar van af het moment dat we onze eerste klus gezin’s woning kochten, was het toch geregeld schakelen, en heb ik sommige dingen op een laag pitje gezet of een tijdelijke pauze in geschaft. We waren beide hartstikke druk bezig met ons huis zo maken zoals wij het wilde aangezien letterlijk alles maar dan ook bijna alles gedaan moest worden. Tijdens het klussen raakte ik zwanger, waardoor ik niet meer mocht klussen van man lief. Corona kwam steeds meer in beeld. En ook al was mijn zwangerschap fantastisch, en mocht ik absoluut niet klagen. Het was door mijn werkplek behoorlijk pittig, ook al was ik nog wonderbaarlijk wijze super zen met wat daar allemaal afspeelde. Ik ben vervroegd met verlof gegaan, waar ik heel dankbaar voor was. Ik begon een nieuwe hobby genaamd haken, en zo versleet ik mijn dagen tot ik bijna 2 weken overtijd was en uit eindelijk op moesten wekken en beviel in het ziekenhuis. Kraamtijd was heel anders door corona, maar dat vonden wij zelf absoluut niet erg. Je moet al zo erg wennen en je bent gesloopt na een bevallen. Ik heb met Max genoten van onze kraamtijd, samen met Lazlo. Maar ik vond ook weer heerlijk om weer te mogen werken. Met een lichte spanning. Eenmaal weer mijn draai te hebben gevonden op mijn werk, kreeg ik last van mijn keel. Daar heb ik een paar maanden mee gelopen, tot dat ik toch maar eens naar de dokter ben gegaan om even te controleren. Beter een dubbele check. Stront aan de knikker. En daar gingen we in de volgende fase waar we veel ziekenhuis bezochten, en onderzoeken werden gedaan. Een paraganglioom ‘tumor’. 

Je gaat na denken, en bespreekt dingen wat nou eigenlijk echt relevant is of niet.

In het begin hier van zit je in overlevingsmechanisme. Maar naar mate de tijd verstreek, begon ik steeds meer na te denken. Wat is nu echt belangrijk. Ik praatte er met mijn man lief over en met mijn moeder. Vooral met mijn moeder aangezien we bijna dezelfde visie en kijk op het leven hebben. Sowieso na dat je een kind op de wereld hebt gezet, verander je innerlijk al heel erg. Maar als je ook nog eens te horen moet krijgen in nog geen 6 maanden er na dat je een tumor in je nek hebt zitten, verander je in een korte tijdsbestek veel. Heel veel. En misschien nog niet wat andere echt merken en zien, maar vanbinnen gebeurt er al heel veel. Wat uiteindelijk door andere ook steeds meer gezien gaat worden. Positief of negatief. 

Innerlijke en uiterlijke reis.

Ook al zijn het baby stapjes, het eind resultaat is groot.

Ik heb besloten om mijzelf te veranderen in kleine stapjes. Met vallen en opstaan. En ik maak liever kleine stapjes, dan dat ik te hard van stapel loop, overzicht kwijt raak, en daardoor terug ben bij af. Dat zou dood en dood zonde zijn namelijk, als je zo iets met jezelf aan gaat. Ik zeg ook heel eerlijk dat ik absoluut een persoon ben die namelijk heel snel heel hard gaat, om vervolgens weer terug te zijn bij start. En ik moet mijzelf ook heel erg onder controle houden om niet alsnog te hard van stapel te gaan. Ik ken mijzelf in dat opzicht, veel te goed. En waar ik ook heel eerlijk over ga zijn is dat ik moeite heb met veranderingen, heel sceptisch ben. En zodra angst om de hoek komt kijken in bepaalde momenten, dat alles in mijn lichaam schreeuwt om te vluchten. Maar dat is mijn eigen denk wijze die uit zijn comfort wordt getrokken. De manier van denken is meestal de grootste en moeilijkste obstakel om te veranderen, je eigen innerlijke strijd. 

Maar niets is onmogelijk,

zo lang je het zelf echt Wildt.

Plan de campagne.

Er is 1 ding wat moet veranderen, en dan bedoel ik ook echt moet moet. En ook een hele pittige voor mijzelf, aangezien ik innerlijk nog steeds niet 100% achter sta. Maar het is veel beter. En dat is:

1. stoppen met roken. 

‘Phoe’ die is er uit. Hier zie ik ook het meeste tegen op! Maar aangezien ik ‘spoiler alert’ dinsdag met een kleine spoed naar het ziekenhuis moest omdat ik amper lucht kreeg. En de doktoren daar echt hebben geadviseerd en op mijn hart hebben gedrukt dat ik echt moest stoppen met roken, kon ik ze alleen maar gelijk geven. Mijn eigen hersenen die keer op keer weten te winnen, in combinatie met heel veel stress. Dit keer wilde ik het wel over een hele andere boeg gooien, om voorgoed en definitief te stoppen met roken. Ik heb zelf ‘ ja ja’ hulp gezocht. En mijn eerste afspraak staat al in gepland bij Medipro, dus geen weg meer terug. Ik heb ervoor nog wel gecontroleerd of ik er voor verzekerd ben. De meeste verzekeringen vergoeden het ook, alleen bij sommige ‘net zoals bij mijn verzekering’ moet je het gehele traject af maken. Anders moet je wel betalen. Goeie stimulans.

2. betere eetpatroon/ voeding.

Ik probeerde altijd al wel te kijken met zo gezond mogelijk te eten, en dat lukt altijd wel aardig. Met hier en daar lekker bestellen en frietjes eten. En dat moet ook kunnen. Maar nu wil ik stapsgewijs toch anders aan pakken. Een goede eet patroon in het dagelijkse leven is heel belangrijk, en eigenlijk ook een dingetje wat op ieders prioriteiten lijstje gezet mag worden als het kan en lukt. Waar wel heel veel roet in het eten wordt gegooid is dus dat de boodschappen zo duur zijn geworden, en dat is jammer. Gezonder eten wordt steeds duurder, en laat ik nou het liefste van vers houden. Zoals vis. Iets minder spaar geld op de bank, maar als het om mijn eigen gezondheid gaat heb ik het er absoluut voor over. Plus automatisch worden manlief en Max mee gesleurd in de gezondere eet patroon. Avond eten althans.

3. Mediteren

hier was ik al een paar jaar geleden een keer mee begonnen. Ik was verbaasd hoe goed mij dit deed, en veel beter in balans bleef in mijn drukke leven. En ik vraag mij nog steeds echt af waarom ik er mee was gestopt. Want in bizarre tijden waar ik normaal gesproken helemaal panisch, gestrest en zwaar emotioneel van werd en daardoor amper sliep. Had ik het toen destijds zo veel beter in de hand. Mijn gedachten staan vrijwel nooit uit. Vooral niet als ik ook nog eens moe ben, dan werd zelfs Lazlo helemaal gek van mij en nerveus. Voor de een werkt mediteren, en iemand anders doet yoga. Ik gebruik mijn favorieten app genaamd Calm. Maar er zijn nog vele andere apps die ook super werken, maar voor mij is Calm toch echt wel the one and only. 

4. Sporten

fitness heeft echt een hele lange tijd op pauze gestaan. Mijn prioriteiten waren op dat moment eerst mijn huis, toen focussen op een goede zwangerschap en erna mijn tumor met echt vervelende klachten waardoor ik zelfs een periode bang was om de deur uit te gaan ‘Again, little spoiler’. Niet wetende wat er zou gebeuren als ik eventjes ging sporten. Ik verlang al echt bizar lang naar mijn fijne sportschool, en waarschijnlijk en hopelijk binnenkort kan ik dan eindelijk weer op bouwen met sporten. Het zal niet meer om de dag zijn minimaal 2 uur per keer, en dat is helemaal prima. Maar gewoon weer aan gewichten lurken, mijn frustratie gebruiken als motivatie om meer gewichten te gebruiken, met vreselijke takke herrie als muziek. Bij het idee alleen al krijg ik weer kippenvel en maak ik een klein sprongetje. Heerlijk. Al is het maar 1 keer per week. Ook al is mijn doelstelling meer natuurlijk, maar ik ga eerst voor 1 keer per week. Met begeleiding voor wat ik allemaal achter de rug heb gehad, en om een hernia te voorkomen.

5. Mindset verbeteren en veranderen. ‘Gedachten onder controle.’

Dit is mij al wel deels gelukt, maar hier kan nog veel verbeterd worden. Ik vind mijzelf soms echt nog te negatief. Soms raak ik zo erg in een negatieve spiraal door mijzelf of door anderen, dat vind ik gewoon jammer van mijzelf. Komt ook grotendeels mede door dat ik echt belachelijk veel van mijzelf eis, Plus dat ik mijzelf vrijwel nooit echte rust gun. Het slaat helemaal nergens op, maar dat zit nou eenmaal in het aard van het beestje, en dat krijg je er niet makkelijk eruit. Dus met tegenslagen kan ik echt zo kapot van iets zijn en in een negatieve sleur raak, dat ik mijzelf soms echt kan verliezen. En dan helpen de negatieve vlinders ‘zoals mijn mams dat altijd mooi benoemd’ absoluut niet mee. Dus werk aan de winkel, maar wel kleine stapjes. En het is niet dat ik alle negatieve uit mijn systeem wil hebben, want het hoort ook bij het leven. Je eigen balans. Maar hoe je naar het negatieve kijkt en ermee omgaat is wel te veranderen. En opmerken als je een keer even heel negatief bent ‘wat heel normaal en oké is’ dat je er op tijd door hebt. Dat je alert wordt, op jezelf. Dat is best lastig, als je het vaak nog geen eens door hebt. Maar je hebt anderen die je er op kunnen wijze, of een code af spreekt waardoor je alert wordt en uit eindelijk een gewoonte wordt.

Waarschijnlijk ga ik ook niet alles tegelijk doen. En eigenlijk moet je dat ook absoluut niet willen. Je kan beter alles stuk voor stuk maar goed aan pakken, en 1 voor 1 alles af strepen of juist aan vinken. Dan alles in een keer, en geregeld terug bent bij af. Tenzij je er van houdt, dan zeker doen. Maar als ik eerlijk ben, al terug kijkend naar mijn verleden, liep ik geregeld tegen de feiten aan. En geloof me als ik zeg dat het absoluut met vallen en opstaan zal zijn, en dat maakt het gehele proces juist zo interessant en mooi. Je leert zo veel. Van jouzelf en van anderen als je hulp vraagt. Lazlo betrek ik er sowieso bij het gehele proces aangezien ik met hem samen woon en mooiste geschenk Max heb, en niet wil dat wij uit elkaar groeien. Dat was het absolute gouden advies van Gertjan (bonus papa!). ‘Blijf met elkaar praten Nien, dat is cruciaal’. Hoor ik hem nog tegen mij zeggen. Iets waar ik absoluut mee eens ben.

al met al, dit gehele proces. In wat voor manier ik het ook ga schrijven, is voor mij een vast besloten ontwikkeling na dat ik te horen heb gekregen dat ik een tumor in mijn keel had zitten. Een wake up call waar ik tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor ben. Misschien zelfs wel een stille hint van de universum. Wie weet. Op naar de beste versie van mijzelf. Lets go!