Het ja woord.

Steeds meer een verlangen en een droom.

Ook al ben ik niet het typische meisje meisje, en kan ik vaker beter met mannen overweg als met vrouwen omdat ik voornamelijk met veel mannen ben opgegroeid en daardoor soms iets te manly overkom. Toch heb ik altijd een verlangen gehad om te willen trouwen. Toen ik nog in Breda woonde en door de stad liep, kwam ik vaak langs een winkel waar ze de mooiste trouwjurken verkochten. Elke keer als ik alleen of met mijn beste vriendin er langs liep wees ik vaak aan welke ik prachtig vond, en fantaseerde ik hoe die jurk mij zou staan. Nu nog steeds als ik in Breda ben kijk ik stiekem even snel naar mijn favorieten trouwjurken winkeltje, om te zien welke jurken nu in de etalage staan en of het wat voor mij is. Ondanks dat ik nooit de vraag kreeg, ik dacht wel eens na hoe onze bruiloft eruit zou zien. Wat ik heel gaaf zou vinden, en de locatie waar het plaats zou vinden. Hoe Lazlo eruit zou zien in pak, en wat voor pak hij überhaupt zou kiezen. Hoe Laz en ik allebei onze vrijgezellenfeest zou vieren en ga zo maar door. Sowieso vind ik het leuk om over dat soort kleine dingetjes te fantaseren. En elke keer veranderde mijn smaak en zag elke bruiloft er weer heel anders uit

Vroeger, toen we nog jong waren.

Lazlo en ik kennen elkaar al best een lange tijd. Hij was 18 en ik 17 toen we elkaar voor het eerst leerde kennen in Frankrijk op vakantie. Het was een typische vakantie romance, waarbij mijn moeder geregeld zei om mij te beschermen, dat vakantie liefdes vaak eindigde. Wat 2 a 3 maanden later in Nederland ook gebeurde omdat we te druk waren met ons eigen leven opbouwen, en te ver weg van elkaar woonden. Het was gewoon niet handig.

Hij kreeg een nieuwe relatie en ik ook, meerdere zelfs. Ons leven ging gewoon door. We hadden wel eens contact met elkaar zo nu en dan, en vroegen elkaar hoe het ging. 

Paar jaar verstreken, en we waren allebei in de 20 inmiddels, en het was een tijdje stil geweest. We hadden allebei een vaste relatie, en hij was opzoek naar een huisje om samen te wonen, en ik woonde al samen. We kwamen weer in contact, en als ik me goed herinner was dat op facebook dat we weer met elkaar begonnen te praten. Mijn relatie stond te beëindigen, want wij waren met elkaar eens dat we toch niet voor elkaar bestemd waren. Toevallig hoe meer en meer ik met Lazlo sprak merkte ik ook iets op en dat werd al heel snel al heel duidelijk.  Zijn relatie was ook verbroken. Ik heb naar hem geluisterd, want ik vind dat oprecht heel vervelend als mensen die uit elkaar gaan waarbij 1 partij het niet ziet aankomen, en dan ineens een klap in je gezicht krijgt als je zo iets krijgt te horen. Ook al sprak hij er niet veel over. Ik merkte wel op tussen neus en lippen door dat hij het absoluut niet leuk vond. Dus probeerde ik hem op te vrolijke, wat heel lastig gaat via facebook. Uit eindelijk gingen we maar uren bellen, waar ik eigenlijk een schurft hekel aan heb, maar op dat moment het einde vond, omdat ik zijn stem hoorde. Op de een of andere manier heb ik altijd een zwak voor hem gehad. Tot dat we na heel veel met elkaar gepraat te hebben allebei vonden om gewoon weer eens gezellig af te spreken. Koffie drinken in Breda.

Zo gezegd zo gedaan. And here we are! We hebben alweer onze 2e huis, met onze lieftallige vier voeter en grote diva in huis Puk. En ook een kleine aapje die als een kleine pinguïn door het huis heen waggelt omdat hij nog niet zo heel lang EINDELIJK, kan lopen. Onze lieve zoontje Max Liam.

Wachten, wachten en nog eens wachten.

Jaren verstreken, en sinds een kleine paar jaar begon ik steeds meer te denken dat ik heel graag met hem wilde trouwen. Ik heb er wel eens naar gevraagd, en soms ook wel eens recht voor zijn raap of hij überhaupt met mij wilde trouwen, omdat hij altijd politiek correct antwoorden gaf waarbij ik nooit echt een duidelijk antwoord kreeg. Dat maakte me soms best onzeker. Ik heb ook wel eens gevraagd wat hij zou doen als ik hem ten huwelijk zou vragen, maar de antwoord daarop was heel luid en duidelijk een dikke vette nee. Hij is in sommige opzichten echt ouderwets in deze tijd, dus heb ik dat geprobeerd los te laten en maar braaf ging wachten. Het leven ging door. We kochten onze eerste grote huis, ik was zwanger, in ons huis moest alles gebeuren en toen ik dan eindelijk beviel en ons basis van het huis af was kwam de Corona tijd. En in de redelijk prille begin van Corona tijd kregen we het slechte nieuws te horen dat ik een tumor in mijn nek had zitten. Van de ene rollercoaster naar de andere, 1 ding is absoluut zeker, ons leven is alles behalve saai. Weliswaar met heel veel dingen waarbij ik soms denk: ‘mnha, dit had absoluut niet gehoeven hoor,’ 

Maar daar hebben wij geen zeggenschap over, en ik denk ook heel vaak dat alles met een reden gebeurt.

Ik was er op een gegeven moment klaar mee. En Nienke is Nienke niet dat als ze ineens een ingeving heeft, dat dat ook in actie word gezet als mijn brein er naar staat. Ik laat er geen gras overheen groeien, om het zo te zeggen. Daar sta ik bij sommige maar al te goed om bekend, als ik echt iets wil of mijn mindset er naar is, dat het gebeurd. Hoe is vaak de vraag, en sommige proberen me toe te spreken of het wel zo handig is als ik het doe. Maar met mijn koppigheid en eigenwijze persoonlijkheid, heb ik op dat moment een tunnel visie. Plus als de ander het niet doet, moet je het maar zelf doen. Ik kan niet eeuwig blijven wachten en hopen om vervolgens teleurgesteld te zijn omdat ik iets hoopte en wil. 

Verjaardag, vrouwen dag en lekker uit eten.

Op het werk vertelde ik mijn spontane plan aan mijn collega. Allebei super excited, en ik een tikje nerveus vanwege wat ik een paar jaar geleden wel eens aan Laz had gevraagd hoe hij erover dacht als een vrouw een man ten huwelijk zou vragen. Persoonlijk vind ik dat in deze tijd, de vrouwen net zo goed recht hebben om de man ten huwelijk kunnen vragen. Ik vind dat onwijs stoer, en al helemaal als je eigen vent redelijk ouderwets is, en hij vind dat de mannen het moeten doen. Ik krijg daar soms echt een error van, waarbij mijn hersenen over uren maakt en ik nog net niet uit mijn slof schiet omdat ik het echt lariekoek vind. En laten we in dat opzicht nou allebei heel koppig en eigenwijs zijn. Maakt de gesprek’s stof wel interessant.

Na werk reed ik op mijn fietsje naar Nieuwegein centrum om toch nog snel een soort van ring achting te scoren aangezien ik weer iets spontaan heb bedacht a la minute. Typisch mij en weer lekker goed voorbereid ‘not.’ Plus dat mijn vent absoluut niet van sieraden houdt. Uitdaging! Voor het idee was ik toch op zoek naar een ring. Een stoere mannelijke ring. Bij de eerste beste sieraden winkel liep ik naar binnen, waar ik normaal gesproken nooit naar binnen zou lopen, omdat het gewoonweg niet mijn smaak sieraden zijn. Maar voor mijn vent moest ik ergens beginnen. Het verbaasde me dat ze nog best een flinke assortiment hadden aan mannelijke sieraden, en heb daar ook een dikke half uur a uur voor die schappen gestaan om te oriënteren. Ik keek verder in de winkel en zag dat ze ook trouw ringen verkochten, maar daar was ik veel te laat voor aangezien ik het nu al moest hebben. Plus dat het niet echt mijn smaak was, en een rib moest verkopen omdat ik van de prijzen schrok hoe duur ze waren. Per stuk. Uit eindelijk zag ik bij de mannen afdeling een ring waarbij ik dacht wat het beste bij Lazlo zou passen. Hij was mat donker grijs, en de voorkant was wat breder als de achterkant van de ring. Stoer met niet te veel poes pas, daar houden we allebei niet van. Voor de zekerheid had ik er soort gelijke kleur ketting er bij gekocht, voor als hij de ring niet zou passen dat hij het eventueel tijdelijk de ring als ketting kan dragen. Wat hij voor alsnog nog steeds niet doet haha. Na dat ik af had gerekend heb ik nog een kaart gekocht wat perfect paste bij de gehele setting. 

Eenmaal thuis, was Laz helaas al thuis waar ik even flink van baalden en moest incasseren. Ik moest de kaart nog schrijven, en als iemand heel snel iets door heeft is het meneer Lazlo wel. Maar ik kreeg een hele goede mogelijkheid toen hij met Max naar boven ging, en ik daardoor snel mijn kaart kon schrijven en speciale tas kon pakken wat niet te veel op viel, maar genoeg spullen in konden. Ik had inmiddels aan Laz verteld dat hij niet hoefde te koken en de vragen kwamen als een tsunami over mij heen, hij wilde weten wat we gingen doen. Hij houdt absoluut niet van verassingen, en blijft net zo lang door zeuren tot hij wist wat hij ging doen. Een man met een missie. Uit eindelijk heeft hij het maar los gelaten tot dat onze trouwe oppassers er waren. Opa en oma. Ik had me al om gekleed, en Laz ging zich boven om kleden. Eenmaal klaar, konden we eindelijk gaan. Deze dame had honger, en goed ook. We liepen samen naar oud Vreeswijk in Nieuwegein om daar te kijken waar we zouden gaan eten. Goed geregeld Nien, echt goed geregeld ‘kuch.’ We kwamen uit bij The Good Food. Wat kleinere restaurant, waarbij je kan kiezen uit kleinere all you can eat gerechten, of de normale voor, hoofd en na. Ze serveren allerlei gerechten in een ander jasje, en het was ook echt super lekker. Heel knus en gezellig druk. Het voelde heerlijk om weer eens uit eten te gaan, en ik kan mij zelfs niet herinneren wanneer we met zijn 2e uit eten zijn gegaan, aangezien we altijd met anderen uit eten gaan. Het was een bijzonder en heerlijk moment.

Dessert

Tijdens het eten heb ik soms zitten denken wanneer het een mooi moment zou zijn om de vraag te stellen. In de tussentijd had ik een wijntje gedronken, en aangezien ik nooit drink voelde ik die al lekker aanwezig hangen. Ook om toch een beetje moed bij elkaar te sprokkelen. Laz had een toetje besteld, en die kreeg hij al vrij vlot voor zijn neus geserveerd, en ik heb nog redelijk lang op mijn koffie moeten wachten. De tijd was nu dan toch echt aan gebroken, en het was nu of nooit. Ik viste uit mijn tas het eerste cadeautje, met het kaartje en gaf het aan hem met de mededeling dat het nog een aardigheidje was en eerst uit moest pakken voordat hij het kaartje ging lezen. Een beetje verbaasd dat hij een ketting kreeg, ging hij over op het lezen van de kaart. Hij had ook wat biertjes op, en ook Laz voelde hem een beetje hangen. Ik lette heel erg op zijn Gezicht’s uit drukking, en inderdaad keek hij stomverbaasd vol vraagtekens mij aan toen hij vroeg: ‘ hoe bedoel je er hoort nog iets bij de ketting?’

En ineens toen ik op een knie voor hem hurkte met een ring voor hem in mijn handen hield en de vraag stelde, wist hij niet waar hij het moest zoeken. Als 2 kleine sulletjes hebben we schaap achting naar elkaar zitten lachen terwijl hij ja zei. Hij was helemaal van zijn padje af. Ik was weer snel op de stoel gaan zitten, opgelucht en beetje verbaasd dat niemand het heeft gezien. Het was immers ook maar 5 seconden dat alles gebeurden, en weer op mijn stoel zat. Zo snel ging het. Ook absoluut niet zoals je in films dus ziet als iemand in een restaurant de ander ten huwelijk ziet vragen. En weet je, dat vond ik absoluut niet erg, want in dat moment ben je best zenuwachtig, en als dan iedereen je zit aan te staren maakt het je nog nerveuzer. 

Lazlo was alleen maar aan het geinen en alles aan het verwerken, wat hem zo juist is gebeurt. Hij maakte echt hele stomme grappen, puur vanwege dat hij dit bij verre van zag aankomen. Sommige opmerkingen waren zo stom dat ik gevoel’s matig beetje spijt begon te krijgen van mijn actie. Terwijl hij door aan het brabbelen en geinen was betaalde ik de rekening en waren we alweer onderweg naar huis. Zijn vader belde om hem te feliciteren met zijn verjaardag, terwijl ik hem aan probeerde te sturen waar we naar toe moesten lopen. Na aantal minuten beëindigde het telefoon gesprek, en sloeg hij een arm om me heen en zei: ‘wat ben jij toch ook een gekkie!’

met een lach op zijn gezicht. Nog steeds het gehele proces verwerken. Na pratend hoe ik op het briljante idee was gekomen om dit zo te doen. De straten waren donker en alles was mooi verlicht, terwijl we naar huis liepen. Allebei helemaal uit geteld omdat we zo moe waren.