Vooraf.
(Toen ik samen met Lazlo de echo hadden en ons werd verteld dat het een goedaardige tumor was en niets te maken had met kanker, had ik nog gevraagd dat tumoren en kanker cellen toch bijna hetzelfde waren.
Alleen door de verschillende locaties waar die zit in je lichaam en of het goed of slecht is, dat daar de naam tumor of kanker werd verteld aan de persoon.
De dokter had mij helemaal uit gelegd met woorden waarvan ik het bestaan nog geen eens wist.
‘Jip en Janneke taal s.v.p.’
oftewel ik zat daar als een domme kwijlende schaap op dat bed uit te vogelen wat te hell hij allemaal vertelde, ik wacht de volgende afspraak wel gewoon af.)
We hadden vele al op de hoogte gesteld van wat er allemaal was gebeurd, en iedereen reageerde ook anders op het nieuws.
De een reageerde heel heftig en we kregen nog net niet op ons flikker waarom we het toen niet hadden verteld, terwijl de ander niet wist wat ie moest zeggen en heel nuchter overkwamen.
Op dat moment vond ik het ook wel prettig dat iedereen op zijn of haar manier steun lieten zien. voor mij voelde dat alsof ik er wel toe doe en belangrijk ben voor anderen.
Afspraak UMC Utrecht.
Datum: Vrijdag 13 augustus 2021
Tijd: 10:30
Specialisme: K.N.O
receptie: Polikliniek keel-, neus- en oorheelkunde.
route: volg route L, verdieping 2.
Paar uur eerder.
Inmiddels was alles bezonken, nog steeds als een ‘iets mindere’ onwetende die door is gegaan met mijn dagelijkse bezigheden.
Ik was ook blij dat ik genoeg afleidingen had, want mijn dagen hadden zo zijn ups en downs.
Nog steeds een aantal vragen die ik graag nu beantwoord zou willen hebben, en wat voor soort tumor het nou is in mijn nek.
Ik vond het woord tumor ook best heavy, en het voelde alsof ik elke keer weer op de feiten werd gedrukt.
Dus we verzonnen een lekkere nuchtere naam voor meneer de tumor, die mij als uitverkorenen had gezien om even lekker te gaan broeden ‘hé Harrie! Volgende keer een duidelijkere teken zou fijn zijn joh flapdrol’.
UMC Ziekenhuis Utrecht
Met lichte zenuwen waren we onderweg naar het UMC ziekenhuis in Utrecht.
We waren erg benieuwd wat de dokter allemaal te vertellen had, en of al onze vragen ‘die we hadden opgeschreven’ beantwoord kon worden.
Bij het ziekenhuis geparkeerd moesten we nog ongeveer 10 minuten lopen voor we bij de ingang kwamen.
Iedereen liep met mondkapjes langs elkaar heen en weer, naar binnen en buiten door de grote draai deuren waar ze iedereen controleerde voor corona klachten.
Eenmaal binnen waren we erg aan het zoeken welke kant we in hemels naam op moesten, dus vroegen we het netjes aan de receptie.
Het ziekenhuis was namelijk gigantisch en je kon er makkelijk in verdwalen en gedesoriënteerd raken, door dat alles op elkaar lijkt.
We wandelde naar onze bestemming en hadden inmiddels de borden gevonden ‘hingen gewoon boven onze hoofd’ welke richting we op moesten.
Het eerste wat mij opviel was dat op de borden stond ‘die wij moesten volgen’ cancer…
Een rilling ontglipte me, want dat is toch iets wat je liever niet leest op de borden die wij moesten volgen.
‘BRrrr’
Aan de volgende receptie vroegen we nog een keer de weg omdat we weer half verdwaald waren.
De man vertelde dat we naar de 2e verdieping moesten, en wees naar de trap achter hem.
Dus liepen we de trap op naar onze volgende bestemming.
Weer een receptie ‘for real’…
Ik pakte alvast mijn papieren erbij en een mevrouw kwam achter haar computer zitten om ons te helpen.
Waar kan ik u mee helpen?
Had ze met een vriendelijke lach gevraagd.
Ik liet haar de papieren zien en ze tikte wat op haar toetsenbord voor informatie.
Ze begon weer te glimlachen en vertelde ons dat we met de bocht mee, als maar rechtdoor in de wachtkamer plaats konden nemen tot dat we werden opgehaald door de dokter.
2 dames zaten ook in de wachtkamer te wachten tot ze aan de beurt waren.
We waren 15 minuten te vroeg, maar omdat het de eerste keer was wilde ik ruim de tijd hebben zo dat deze autist geen paniek aanval zou krijgen.
We hebben 50 minuten zitten wachten met onze mondkapjes net onder onze neus, we kregen moeilijk adem en we waren toch de enige in de wachtkamer.
Tussendoor kregen we nog een kopje koffie of thee aangeboden ‘en ik sla koffie nooit af’, waardoor ik 5 minuten later naar de wc moest sprinten met mijn handen half in mijn kruis omdat ik ineens heel erg moest plassen ‘lang leven de zwakke blaas na bevalling’.
Toen ik terug kwam in de wachtkamer en net wilde gaan zitten kwam de dokter naar ons toe gelopen.
Mevrouw Diellissen?
Blijft hilarisch hoe bijna iedereen mijn achternaam vrijwel nooit correct uitspreekt.
We mochten als eerste in zijn vrij donkere kamertje binnen en namen plaats.
Goed! Zei de dokter.
U was door verwezen door het ziekenhuis die een tumor hadden gevonden in uw keel, kunt u mij alles erover vertellen?
Ik legde hem heel het verhaal uit voor zo ver ik alles had onthouden, het was namelijk heel wat informatie van wat er is gebeurt en mijn dementerende brein na de zwangerschap hielp daar niet echt in mee.
Het enige geluid wat te horen was terwijl ik alles vertelden, was het getik op de toetsenbord.
Hij wilde nog een aantal onderzoekjes doen en ik nam plaats in een andere stoel die in dezelfde ruimte stond.
Terwijl de dokter keek in mijn keel keek, hoopte ik plechtig dat er niet plots een boer op zou borrel en een soort van klap in zijn gezicht terecht kwam.
Dat zou typisch wat voor mij zijn als dat zou gebeuren.
Ik nam weer plaats naast Lazlo die al die tijd muis en muis stil is geweest.
Voor hem is het ook een rollercoaster geweest om alles te verwerken, hij zat continu aan de zijlijn met spanning over wat er in mijn lichaam allemaal gaande was.
Ze zeggen vaak dat mensen om je heen meer last hebben van een situatie of een ziekte, dan de persoon waarbij het allemaal gebeurd.
Dokter aan het woord.
De dokter tikte nog wat op zijn toetsenbord en ging erna achteroverleunen in zijn stoel goed zitten met zijn vingers in elkaar gewikkeld.
‘Goed, zo ver ik kan zien van de onderzoekjes wat ik zojuist bij u heb gedaan, zijn uw stembanden en uw oren nog in orde.
Waarom doe ik dat? Uw tumor in uw nek is hoogstwaarschijnlijk een paraganglioom, en de locatie van uw tumor kunt u sneller hees zijn, geregeld oorsuizingen hebben, snel duizeligheid of het gevoel hebben dat je flauw valt, slik klachten en aangezichtsverlamming.
het wort ook wel glomus caroticumtumor genoemd.
en ik wil om het uit te sluiten allerlei onderzoeken doen zo dat we zeker weten of dat het is ondanks dat ik zeker van mijn zaak ben dat het een paraganglioom is.
Het komt niet veel voor en dit soort tumoren fascineren mij, juist omdat het zeldzaam is.
Dit soort tumoren zijn een hobby van mij geworden, zou ik maar zeggen, puur omdat er nog zo veel te leren valt.
en u bent dus absoluut in goede handen hier’.
Hij vertelde zo veel aan mij en Lazlo, dat we halverwege de draad kwijt waren geraakt.
plus het feit dat hij ook deels in dokter taal aan het vertellen was, waarbij wij als 2 gekkies aan tafel zaten en alles probeerden tot ons te nemen.
maar alles kwam in mijn dossier op UMC Utrecht, daar kon ik inloggen via DigiD en alles terug vinden van behandelingen tot gesprekken.
TOPPPPP zou je denken, tot dat je het daadwerkelijk terug leest om vervolgens alsnog alles via google aan het ontcijferen bent.
Voorbeeld:
Verslag.
oren: beiderzijds een luchthoudend middenoor met transparant trommelvlies.
Cavum nasi: goede neusdoorgankelijkheid beiderzijds, septum mediaan.
Intra-oraal: eigen densities, rustige tonsillen.
Geen mucosale defecten.
Indirecte laryngoscopie: tongbasis symmetrisch. Larynxhelften symmetrisch mobiel.
Hals: geen vergrote lymfeklieren. Rechts ter plaatse van carotisbifurcatie slecht afgrensbare zwelling, palpatie duidelijk te voelen, Fontaine sign (wel beweeglijk lateraal, niet craniotomy-caudale richting). n X,Xl en Xll symm intact.
ik kan je vertellen, zelfs mijn IPad waar ik alles op type kende vrijwel alle woorden niet en kreeg bijna een error omdat ie alles wilde corrigeren of gewoonweg het gehele woord het bestaan niet van af wist.
laat staan voor ons.
dus ik herhaal nogmaals: JIP EN JANNEKE TAAL, PLEASssss!!!!
Maar ondanks zijn dure woorden, heb ik echt een toffe gast als dokter.
hij regelde voor ons alle afspraken zoals de MRI-scan/bloedprikken/erfelijkheid’s onderzoek en noem het maar op, alle afspraken werden per post naar ons op gestuurd zo dat we precies wisten hoe en wat.
super chill!
en we wachten het gewoon weer lekker af!
uit eindelijk komt alles goed, toch?
Reactie plaatsen
Reacties
He lieverd, weer zo leuk geschreven. Ga zo door. Xxx